‘Onze bakkerij is metgruid met Slien’
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking van het Huus van de Taol en het Dagblad van het Noorden en giet over Drenten en heur verhalen. Dizze maol Wemmie Schepers die met heur man Herman al 36 jaor een succesvolle bakkerij runt in Slien.
Kapster har ze best worden wild, zeg Wemmie Schepers (58), maor
dat kun niet aj hen de hoeshold-schoel gungen. „De directrice van
de schoel in Börk vun dat ik wel goed koken kun, dus die richting
mus ik op”, vertelt ze. „Zo gung dat toen.”
Toch komp ze amperan as kok an het wark. „Ik kreeg verkering
met een bakker, hè. Herman wolniet in de zaak van zien pap op
Witteveen blieven, maor veur zuchzölf begunnen. Samen biw
op zuuk gaon naor een winkel.” Zölf komt ze oet een undernim-
mersgezin in Örvelt. Heur pap was smid.
In 1988 neemt ze de bakkerij van de familie Hidding in Slien over. Ze breidt het bestaonde assortiment al gauw oet. Lachend: „Toen wij met meergranenbrood begunden, was het haost revolutionair. Klanten kwamen derachter dat er meer te kriegen was as het wit, bruun en gries brood dat ze wend waren. En Herman mag graag neie dingen proberen. Dat geldt ok veur onze zeun Roy, die nou bij in de zaak zit.” Tegenwoordig is het aanbod van stoet en banket veule maolen groter as in die begunjaoren.
Wemmie en Herman kriegt drei kinder. Achttien jaor leden, kört naodat Wemmie bevallen is van heur jongste dochter, opent ze een neie bakkerij underin hetdan gloedneie appartementencomplex De Goornhoek. De olde zaak an de overkaant van de straot wordt sloopt; der lig nou een parkeerplaots.
Een groot diel van heur leven speult zuch of in de bakkerij. Her-man en Roy begunt elk um de week um ien uur ’s nachts. Wemmie begunde jaorenlang um zesuur met het inpakken van producten, het vullen van de winkel en klaormaken van bestellingen. „Dat döt Roys vriendin Kristel nou. Zij neemt over een paar jaor samen de zaak over. Wij beguntof te bouwen. Zij doet het hartstikke goed. Ik zeg altied: aj wat aans wilt, zoas reizen of vrijwilli-
gerwark, moej het tussen je 60een je 70e doen; ie weet niet hoe het daornao giet. Mien mam kwam op heur 67e van de iene op de aandere dag uut de tied.”
`
De bakkerij is in 36 jaor tied een begrip worden. Klanten komt haost oet hiel Zuudoost-Drenthe. Dat het bedrief de iene nao de andere pries wint, legt heur ok gien windeier: beste bakker van Nederland, beste desembrood, de lekkerste kerststol, het giet maor
deur. „Roy is daor echt fanatiek in”, vertelt zien mam. In coronatied kwamen mèen-
sen van heinde en verre um bij heur de prieswinnende stol te kopen. „Der mug en kun ja haost niks. Reden ze speciaal veur een stol kilometers um naor Slien. ‘Even een uitje’, zee i ene.” Ze lachthard: „Ik dacht nog: die is gek! Maor zo waren der hiel veul.”
Tegen klanten prat Wemmie haost altied Drèents. „Dat is veur mij het makkelijkst. Tegen vakantiegangers praot ik wel Nederlands, maor zo gauw ik heur dat iene de ‘en’ insloekt, bin ik alweer um haha.”
Over de vraog wat ‘Hier kom ik weg’ veur heur betiekent, is ze stellig: ik vuul mij een Sliener. Örvelt is zo veraanderd, daor he’k niks meer met. Slien is trouwens ok flink uutbreid. Wij hebt het dorp zien gruien en wij bint as
bakkerij metgruid.”
Het artikel is geschreven door Annemiek Meijer en te lezen in het Dagblad van het Noorden van 5 september 2024. De foto is van Jan Anninga.
